Sinds begin jaren ’90 van de vorige eeuw zijn de visbestanden sterk achteruit gegaan. Oorzaken hiervan zijn: het schoner wordende water met minder voedingstoffen heeft geleid tot een lagere vosproductie, maar de visserijdruk bleef onverminderd hoog. Hierdoor staat de toekomst voor een duurzame economische rendabele sector onder druk. Het aantal beroepsvissers is teruggelopen. Er zijn maatregelen genomen om de vangstcapaciteit te beperken, maar op dit moment is de (potentiële) vangstcapaciteit hoger dan de visbestanden in het gebied aankunnen. Er zijn in totaal ruim 70 beroepsvissers met vergunning, waarvan er ca. 45 actief zijn en maar 5 à 10 bedrijven echt voor hun inkomen volledig afhankelijk zijn van de visserij. De sportvisserij is teruggelopen tot ca. 20.000 vistrips per jaar.

In 2014 heeft de staatssecretaris van Economische Zaken een bestuurlijk akkoord bereikt over de transitie van de schubvisvisserij met de beroeps- en sportvissers, provincies Friesland, Flevoland en Noord-Holland, Rijkswaterstaat, Stichting Het Blauwe Hart en Vogelbescherming Nederland. Afgesproken is onder meer dat de schubvisvisserij moet verduurzamen en dat gestreefd wordt naar herstel van de schubvisbestanden. De sturing hierop vindt plaats via een Bestuurlijk Overleg tussen genoemde partijen onder voorzitterschap van de staatssecretaris van Economische Zaken. Met ingang van 1 juli 2014 is de visserijcapaciteit van de beroepsvissers via hun schubvisvergunningen sterk beperkt: het aantal staande netten dat vissers mogen gebruiken is gereduceerd met 85%, het aantal zegendagen is teruggebracht tot 7 dagen per zegenvergunning, er is een verbod ingesteld op zegenvisserij in havens en er wordt geen vrijstelling meer gegeven voor het vissen met grote fuik met ruif in de winter.

De belangrijkste opgave op het gebied van visserij is het vormgeven van de transitie van de beroepsvisserijsector naar een duurzame visserij, waarbij de vangstcapaciteit in evenwicht is met een oogstbaar visbestand.