Het IJsselmeergebied heeft voor duurzame energie zowel een ruimtelijke als een innovatieve betekenis. Het IJsselmeergebied omvat ca. 1/6 van het oppervlak van Nederland (water en land). Naast de 2000 km2 wateroppervlak (IJsselmeer, Markermeer en de Veluwerandmeren) gaat het om een groot landoppervlak van de provincie Flevoland (1400 km2) en delen van de aan de wateren grenzende provincies Friesland, Noord-Holland, Utrecht en Overijssel. Hiermee biedt het IJsselmeergebied een groot potentieel voor windmolens en zonnepanelen.

Naast elektriciteitsproductie met zon en wind biedt het gebied belangrijke mogelijkheden voor de productie en opslag van warmte. Het gaat om warmte uit de bodem (geothermie, warmtekoudeopslag), de zon en restwarmte uit energie- en afvalcentrales. Daarnaast biedt de combinatie van water en energie verschillende innovatieve mogelijkheden (stromingsenergie, zoet-zout, algen).

Het IJsselmeergebied heeft potentie om energie uit water en bodem te leveren. Op de korte termijn kunnen slim malen en warmte-koude opslag (WKO) toegepast worden doordat ze snel toepasbaar zijn of kunnen worden gemaakt. De potentie op de lange termijn is van de orde grootte van het elektriciteitsverbruik bijna 2 miljoen huishoudens.

Innovaties zijn van essentieel belang om de transitie te realiseren. Op veel terreinen gaat het om kleinere vernieuwingen of doorontwikkeling van technologieën of methodes. Op een aantal terreinen zijn radicalere innovaties nodig of zelfs totale veranderingen van systemen. Slimme koppeling van functies met oog voor landschapsherstel en natuurontwikkeling kan de levensvatbaarheid van bedrijven en voorzieningen vergroten.